Gençlerdeki dışarıya özenme eğilimi

Gençlerimizdeki bu “dışarıya özenme” tavrı Kemalizm’in hediyesidir. Bu toprakların alimi, meşayıhı asıldı, sürüldü, itibarsızlaştırıldı. Yeni nesiller önlerinde örnek bulamadan yetişti. Bir zaman mühtedilere özenti vardı. Şimdi Vehhâbî ve Şiîlere. Çağrışım ve imaj üzerinden içimize giren farklı bir din algısı var. “Usul” yerine “menhec” deyince farklı birşey anlattıklarını düşünüyorlar. Sonrası çorap söküğü gibi geliyor. Bu tam anlamıyla bir yabancılaşma süreci. Yeni nesilleri Osmanlı tecrübesi nerdeyse hiç ilgilendirmiyor. Süleymaniye Kütüphanesi, Fatih Medreseleri ya da Gümüşhânevî Dergâhı onlar için Uzakdoğu’dan daha uzak şeyler. Gençlerimizin önemli bir kesimi bu topraklara karşı herhangi bir aidiyet hissetmiyor.

AYAĞIMIZIN ALTINDAKİ ZEMİN HIZLA KAYIYOR.

Bu topraklarda yaşayan insanların, bizlerin, Osmanlı’dan bize kalan ilmî/itikadî çizgisine ve mirasına karşı hiç mi borcumuz yok? Adem’e mahkûm ettiğimiz ya da edilmesine göz yumduğumuz bu miras bize bir emanettir. Bu ümmetin gerçek varlık zemini bu mirasta gizlidir ve bizdeki bu aymazlık devam edecek olursa, bir süre sonra İslam Dünyası baştan başa bizim varlığımıza kast eden “müslüman”ların işgali altına girecek.

Bu ümmet, Ehl-i Sünnet Kelâmı deyince, yüzünü buruşturan gençlerin sayısındaki hızlı artışı fark edip üzerine düşeni bir an önce yapmaya başlamalıdır!.

| Doç. Dr. Ebubekir Sifil Hoca |