Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri’nin okutma mücadelesi

Efendi Hazretleri talebe okutmak istiyor, fakat talebe bulamıyordu. O günkü idarenin uyguladığı baskı ve zulümden korkan insanlar, bırakın o kuyup yazmayı, seslice “Allah” demekten bile korkuyorlardı. Bir hatim duası veya bir yağmur duası merasimi bile tertiplenemiyor, babalar anneler kendi çocuklarına bile Kuran-ı Kerim ve dini bilgileri okutamıyorlardı. Ülkede yeni rejimi oturtmak uğruna tam bir hürriyetsizlik ve baskı hüküm sürüyordu. Hocalar hocalıklarını, müslümanlar müslümanlıklarını gizlemek zorundaydı. “Herkes pireler gibi saklanıyor ve kimse ortaya çıkmıyordu.

Efendi Hazretleri, o günleri şöyle anlatıyor

“Okutma imkânı yoktu, fakat okuyan da bulamadım. Bir zaman geldi, mebus maaşı kadar para verip talebe okutmak istedim, bulamadım. Parayı alıp kaçıyorlardı, çünkü korkuyorlardı. O zaman, ümidim kırıldı. Bu ilimler yeryüzünden kaybolacak diye korkuyordum. Bunun üzerine kızlarımı okutmaya başladım. İleride torunlarım olursa onlara öğretirler ve böylece bu ilimler yeryüzünden kaybolmaz, dedim. Fakat sonradan Cenâb-ı Hakk sebepler halketti ve okutma imkânı buldum. Yaşlılardan başladık, gençler daha sonra geldi. Ve şimdi yürüyor… Bütün bunlar, Cenâb-ı Hakkın bize lütfudur.”

Efendi Hazretleri, bir yandan istanbul’un değişik camilerinde vaaz ediyor, bir yandan da camilerin muezzinliklerinde, apartman bodrumlarında, bulabildiği her yerde talebe okutmaya çalışıyordu.

Çember zaman geçtikçe büyüyordu. Topçular’da, Kısıklıda, Şehzadebaşında hayli talebe birikti.

Bu arada gizli polis teşkilatının amansız takipleri sürüyordu. Tutuklamalar, nezaretler, sorgular, işkenceler, zulümler, onun azimli ve şerefli direnişi karşısında eriyıp gidiyordu. İstanbul’da bunalttılar, Kabakça’ya, oradan Kuşkaya Mağarasına gitti. Orada da yakaladılar, Toroslar’a gitti. Trende ve vapurda yolcu gibi oturup müteaddit gidiş gelişler yaparak bazı talebelerine dersler okuttu.

Nihayet ne oldu ise ve nasıl oldu ise, 1949da resmi Kur’an kurslanının açılması na izin veren kanun çıktı. Nizami intizamIı, yerleşik olarak başlayan Kur’an kurslan, 1950 Demokrat Parti iktidannın getirdiği nispeten rahat ortamda, hızla inkişaf etti

KÜTAHYA BURSA HADİSELERİ

Türkiye’de 1950’de güya demokrasiye geçilmesine rağmen 1956’dan itibaren müslüman halka tekrar baskı oluşmaya başlamıştı. Her ne kadar, iktidar partisi değişmiş ise de, bürokratik zihniyet değişmemişti. Gizli bir el çeşitli uygulamaları ile halka nefes aldırmamaya başlamıştı. Nitekim Bursa’da düzmece bir Mehdî hadisesi tertip edildi. Namaz kılmasını bile bilmeyen bir takım kişiler, akşam vakti Bursa Ulucami’ye geldiler. Ertesi gün cuma namazında, hutbe esnasında hadise çıkartıp, müdahele edenlere de saldırdılar. Yakalandıkları vakit, tertip icabı, kendilerini Süleyman Efendi Hazret-leri’nin gönderdiğini iddia ettiler.Bunun üzerine Efendi Hazretleri İstanbul’daki evinden alınarak 59 gün bazı talebeleri ile birlikte Kütahya Hapishanesi’nde tutuldu. Fakat o, hapishanede de Kur’ân-ı Ke-rîm’e hizmetten geri kalmadı. Mahkemede, Efendi Hazretleri tarafından gönderildiklerini iddia e-den kimselere hakim: “Siz Süleyman Efendi tarafından gönderildiğinizi iddia ediyorsunuz. Bakın bakalım, şu insanlar için de Süleyman Efendi hangisi?” diye sordu. Efendi Hazretleri’nin “hazırûndan hangisi olduğunu bilemediler ve hâkim tarafından kovuldular. Efendi Hazretleri de beraat etti.1957 senesindeki bu 59 günlük hapisten çıkınca yakınlarından bazıları kendisine:- “Efendim, rahatsızsınız, biraz dinlenseniz diye söylediler. O ise onlara şu tarihi cevabı verdi:- “Evladım, tekeri patlayan şoför, tamir bitince kaybettiği vakti kazanmak için daha hızlı gider. Bizim de bu iki aylık kaybı daha fazla çalışıp kapatmamız lazım” buyurmuşlardı.

ömrümün sonuna kadar her gün 4 vasıtayla Çamlıca’dan topçuları talebelerini okutmaya gitti

Eskiden 10-15 yıl süren tecrübesi atı Cenabı Hakk’ın lütfuyla 2-3 seneye sığdırmıştır

şimdi tür ad zamanıdır tahsili uzatma zamanı değilim buyururdu