YEDİNCİ HİKÂYE

Bir gün Ömer Bin Abdülaziz Hazretleri, halka vaaz ediyordu. Cemaat içinde İmam-ı Âzam Hazretleri de vardı. Ömer Bin Abdülaziz Hazretleri şöyle bir dua etti:

— İlâhî! Bize azab eder misin ki, kalbimizde marifetin ve dilimizde tevhîd vardır. Sen bizi bağışla. Sen o kimseyi bağışla ki, onun hali Fir'avn'm sihircilerinin hali gibi adil olmuş ola. Zira Fir'avn'ın büyücüleri bir kerre «Âmenna bi-Rabbi'l-Âlemîn» dediler, onları bağışladın, bizi de bağışla,» dedi. Ebû Hanife Hazretleri:

— Ya Ömer! Ne güzel dua ettin. Bu duanı bir daha yap, dedi ve hemen ayakları üzerine durup, bundan sonra söze hacet yok. Bir kimse bundan iyi tevhîd söyliyemez. En faziletli tevhîd budur,» buyurdular.

* * *