BEŞİNCİ HİKÂYE

Bir gün Peygamber Efendimiz Hazretleri (S.A.V.), kıymetli eshabı ile beraber, mescid-i şerifte sohbet ediyordu. O esnada içeriye bir zat girdi ve: «Ya Rasûlallah! Bana İslâm'ı arzeyle» dedi. Efendimiz Hazretleri de arzettiler. Bundan sonra mezkûr zat çıkıp gitti. Biraz sonra Fahri Kâinat Efendimiz buyurdular ki: «Az evvel müslüman olan kimsenin cenazesine hazır olun.» Eshab-ı Kiram:

— Ya Resûlallah! O kimseye ne yetişti ki, hemen oluverdi?

Efendimiz Hazretleri de (S.A.V.), o kimseyi develerinin düşürüp öldürdüğünü haber vererek, teçhiz ve tekfin'ini yaptıktan sonra namazını kılıp, mübarek elleri ile kabre koydular. Çıktıkları zaman, mübarek yüzleri sararmış ve gömleğinin ucu yırtılmış idi. Kendilerine bunun sebebi sorulduğu zaman:

— Bu kişiyi kabrine koyduğum zaman, cennetten bir kapı açıldı. Gördüm ki sayısız huriler onu karşılıyorlardı. Her birinin elinde, cennet nimetlerinden hediyeler vardı. Bana «Ya Rasûlallah! Hz. Allah'tan şefaat eyle ki, bu kimsenin hizmetinde bulunalım.» diyorlardı. Kabirden çıkmak istediğim zaman da birisi koşup gelerek, gömleğimin ucuna yapıştı, buyurdular.

O kimsenin bu kadar nimete mazhar olmasının sebebi sorulduğu zaman ise:

— İhlas ile bir defa «Kelime-i Şehadet» söylemesindendir, buyurdular.

* * *