ÜÇÜNCÜ HİKÂYE

Haccac Bin Yusuf zamanında aziz bir kimsenin bir miktar borcu vardı. Borcunun ödenmesinde yardımcı olması dileği ile, Haccac Bin Yusuf'un sarayına gider. Vardığı zaman Haccac'ı secdede ağlar bir vaziyette bulunca «Bu da benim gibi âciz bir kul imiş. Ben de O'nun iltica ettiği zattan isterim.» diyerek geri döner. Haccac başını secdeden kaldırdığı zaman hizmetçiler, bir aziz zatın gelip gittiğini haber verirler. Bunun üzerine Haccac, o zata haber gönderir ve getirterek, niçin gelip gittiğini sorar O da:

— Bir miktar borcum vardı. Huzursuz olduğum için, ödemekte bana yardımcı olmanız niyeti ile gelmiştim. Fakat sizi de dua ve secdede gördüğüm zaman, bu benim gibi âciz imiş. Ben de Rabbimden isterim diye düşünerek dönüp gittim, der.

Bunun üzerine Haccac O'na 1000 dirhem gümüş ihsan edip: «Bunun 500 dirhemini borcuna ver. 500 dirhemini de ehl-i iyâline nafaka et ve bunu Cenabı Hak'tan bil, Haccac'dan bilme.» diyerek o azizi uğurlar.

O zat da çok memnun olur ve Cenabı Hak'ka hamd ve şükürler eder.

* * *