ÜÇÜNCÜ HİKAYE

Vakta ki, Rasûlüllah (S.A.V.) Hazretlerinin şan ve şerefi ve nihayetsiz mu'cizeleri meşhur olup, İslâm'ı ilân etmeleri her tarafa yayılır. Tevrat ve İncil'de yazılı olduğu üzere, âhir zaman nebisi Muhammed (S.A.V.) zuhur etmiş olduğu haberi herkes tarafından duyularak, kendisini ziyaret etmeye başladıkları zaman Ebû Cehil laîn, dalalette kendisine tabî olan bir takım kötü kimseler ile, Hazreti Peygamber Aleyhisselâmın helak edilmesini görüşüp şu karara varırlar; Ebû Cehil in bahçesinin ortasına derince bir kuyu kazıp, üzerine de yufka bazı nesneler örterek belirsiz hale getirmek.

Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimizin de mübarek ahlâkını bildikleri için, Ebû Cehil yine hasta olmuş gibi haber gönderip, Efendimizi davet ederek hile ile kuyuya düşürmeyi plânladı. Nihayet mezkûr kuyuyu kazdılar ve Peygamber Efendimiz Hazretlerini davet ettiler. Sevgili Peygamberimiz, güzel ahlâkları iktizası olarak, eshâb-ı kiram ile beraberce Ebû Cehil'in evine yaklaştıkları zaman, Hz. Cebrail gelerek, onların hilelerini haber verdi. Hz. Peygamber (S.A.V.) geri döndü ve hâne-i saadetlerine giderken, Ebû Cehil bunu haber aldı. Yatağından kalktı ve acele olarak, Rasûlü Ekrem'in arkasından yetişmek üzere koşarken, nasılsa kazmış olduğu kuyuyu unutup içine düşüverdi.

O zamandan beri darb-ı mesel olmuştur ki: «Kuyuyu kendi boyunca kaz.» Yine bazı arifler de buyurmuştur ki:

Altun kalemle yazsın bunu yazan, Kendi düşer, eller için kuyu kazan.

Ebû Cehil'i kuyudan çıkarmak için ne kadar uzun ip attılarsa da yine kâfire yetişmedi. Çünki kuyu, ip saldıkça derinleşiyordu. Nihayet hepsi aciz kaldıkları zaman, Ebû Cehil, kuyunun içinden şöyle feryad ediyordu:

— Derhal Hz. Muhammed'e gidip yalvarın, eğer o gelip çıkarmazsa, buradan beni hiç kimse çıkarmaya kaadir değildir.

Ebû Cehil'in yakınları, Hz. Peygamber Efendimize giderek Ebû Cehil'i çıkarması için yalvardılar. Sevgili Peygamberimiz de kuyunun başına gelerek:

— Ey Ebû Cehil! Bu kuyunun içerisinden Allahu Teâlâ'nın emri ile seni çıkarırsam, O Allahu Teâlâ'ya ve Rasûlüne iman eder misin? buyurdu.

Ebû Cehil de kuyunun içerisinden çıktığı anda hiç tereddüt etmeden iman edeceğine yemin etti.

Rasûlüllah (S.A.V.), mübarek ellerini uzatıp onu çıkardı". Fakat dinsiz kâfir verdiği sözü tutmadı ve «Ya Muhammed! Ne büyük sihir yaptın» diyerek küfrü üzere kaldı.

* * *