DÖRDÜNCÜ HİKÂYE

Mâlik Bin Dinar Hazretleri, bir sene arafatta vakfe'de iken, bütün hüccac «Lebbeyk» diye feryad ediyorlardı. Bu arada bir kimseyi gördü ki, hiç bir şey söylemiyor ve dua etmiyor. Mâlik Bin Dinar Hazretleri o kimseye:

— Ey kişi, senin halin nedir? Her makamın bir sözü vardır. Burada niçin «Lebbeyk» diye dua etmiyorsun? der. O da:

— Ya Mâlik, söyleyecek dilim yoktur, diye cevap verir.

Mâlik Bin Dinar, gözünü o kimseden ayırmayarak, devamlı takib eder. Güneş batmaya yakın bir zamanda o kimse, Cenabı Hak'ka müteveccih olup:

— Ya Rabbî, benim lisanım, kalbim ve bütün azalarım kusurludur Bunlar ile huzurundayım. Allahümme Lebbeyk! Deyince, hatiftan da:

— Lebbeyk ya abdî! Ben de sana yakın ve hâzırım. Duanı ve haccını kabul ettim, diye hitab-ı izzet olunur.

* * *