ÜÇÜNCÜ HİKÂYE

Salih ve temiz nesebli bir zat, Hacca gider ve hac vazifesini yerine getirerek tekrar döndüğü zaman, arkadaşları latife olarak: «Hani hac ettiğine dâir bir delil ve berâtın. Bilmez misin ki, bir padişaha mutasarrıf olduğun yerin vergisini versen, eline bir kâğıt alırsın. Sen hac yaptın niçin berât almadın?» derler.

Bunun üzerine o kimse tekrar döner ve Beyt-i Muazzama'ya giderek kapısına sarılıp:

— Ya Rabbî, ben kuluna haccetmek takdir buyurdun. Halbuki haccımın kabul olunduğuna dair bir berât vermedin. Lütuf ve inayet ederek, berâtımı bana ihsan eyle, diye pek çok tazarrû ve niyazda bulunur.

Duası biter bitmez, hemen gâibten bir kâğıt gelir. İçerisinde kudret kalemi ile: «İşbu berât, Filan oğlu filanın, haccını kabul ettiğim ve günahlarını afvettiğim içindir.» diye yazılmış.

O kimse berâtı alır ve sevinç içerisinde arkadaşlarına getirir. O berâtı onlara gösterince hepsi hayret ve taaccüb içinde kalarak, o kimseden hayır dua niyaz ederler.

* * *