BEŞİNCİ HİKÂYE

Bağdad şehrinde bir kimsenin gayet güzel bir mahbubesi olup, Mezkûr kimse o kadına son derece aşıkmış. Bir gün kadın, hamama gider ve hamamdan çıktıktan sonra âşıkının yanına gelerek yüzünün peçesini indirir ve:

— Benim yüzüme bak ki, güzel suretimi hatırlarsın.

— Ey kadın, hikmeti nedir ki, yüzünü gösteriyorsun. Bugün bende aşkına sabır kalmadı.

— Bugün hamamdan çıktığım zaman bir aynaya baktım ve kendimi seyrettim. Gördüm ki, hiç bana benzer güzellikte bir güzel kimse yoktur. Yüzümü senden başka kimseye göstermeye razı olmadığım için doğruca sana geldim.

— Ey kadın, bundan sonra ben sana bakmam.

— Niçin bakmıyorsun?

— Şimdiye kadar, sana olan muhabbetim, sana benden başka kimsenin bakmaması şartı ile idi. Şimdi ise sen, sana nazar etmişsin. Onun için sana muhabbetim kalmadı. Zira bu muhabbette kimseyi ortak istemem.

İşte muhabbetullah da böyledir. Hiç bir ortak kabul edilmez.

* * *