YEDİNCİ HİKÂYE

Ebû Zer-i Gıfârî Hazretlerinin müslüman olmasına sebeb olan hadise şu idi:

Cehalet devrinde Ebû Zer Hazretlerinin bir putu vardı. Kendi kabilesi arasında onun putundan daha güzel bir put mevcud değildi. Ondan dolayı putunu çok sever, seferde ve hazarda yanından hiç ayırmazdı. Bir gün mühim bir işi çıkıp, bütün mal ve yiyeceğini bir yere topladı. Putunu da onların üzerine oturtarak:

— Ey put! Benim senden ricam o dur ki, malımı muhafaza edesin. Zira senden başka kimseden bir istekte bulunmam, dedi ve işini görmeye gitti. O gittikten sonra bir kuzgun gelip, putun göğsünü harab etti. Ebû Zer Hazretleri, dönüp geldiği zaman bu duruma çok üzüldü. Fakat hiç birşey söylemedi. Bir gün yine mühim bir işi çıkmıştı. Tekrar bütün malını bir yere toplayıp, putunu da üzerine koyarak:

—- Ey put! Senden başka ilâhım yoktur..Bunları sana emanet ettim, dedi ve işine gitti. Biraz sonra bir tilki geldi. Putun etrafını gezdi ve başına bevlettikten sonra gitti. Ebü Zer Hazretleri dönüp geldi. Hürmetle putunu aldı ve eli ile başına dokunduğu zaman, başını yaş buldu. Acaba bu yaşlık nereden oldu, yağmur da yağmadı diye düşünürken, putun etrafındaki tilki izleri gözüne ilişti. Bu arada bevl kokusunu da aldı. Bu hal onu çok İmzürsuz etti ve-uzun zaman düşündü.

O sırada Peygamber Efendimiz (S.A.V.) Hazretleri, Medine-i Münevvere'yi teşrif etmişlerdi. Ebû Zer de Medine'ye geldi ve Sevgili Peygamberimizin huzuruna vardıkları zaman, Peygamberimiz;

— Ey Ebû Zer! Görmezmisin ilâhının zayıflığını ki, bir kuzgun gelip onun göğsünü harab etti. Başına da bir tilki bevletti.

:— Ya Muhammed! Bundan kurtulmanın çaresi nedir?

— Âlemleri yaratan Allahu Teâlâ'ya îman et.

— İman ve İslâm'ı bana anlatın.

Bunun üzerine kendisine îman telkin edildi ve ihlas ile İslâm'a dahil oldu.

* * *