DÖRDÜNCÜ HİKÂYE

Şeyhülislâm İsmail Sabûnî'den rivayet edilmiştir ki:

Salihlerden, çok ihtiyar ve zayıf bir âbid, namaza durduğu zaman, ağzına konan sinekleri kovmazdı. Bir takını kimseler «Ey ihtiyar, namaza durunca ağzına üşüşen sinekleri niçin kovmuyor sunuz? Halbuki onları kovmanız caizdir.» derler. O da:

— Hz. Allah'ın huzurunda hizmet ve ibadet ile meşgul iken, sinekleri kovmaya haya ederim, der. Onlar:

— Öyle ise, sineklerin ısırmalarına nasıl sabrediyorsun? diye sual edince, ihtiyar:

— Ehl-i dünyadan bir kimseye 1000 sopa vurmuşlar, o da «filana şu kadar kamçı vurmuşlar asla feryad etmemiş.» diye, âr ve gayretinden, sopaların acısına sabır ve tahammül edip hareket bile etmemiş. Ben de Allahu Teâlâ Hazretlerinin huzurunda iken, bu kadarcık mihnete sabr ve tahammül ederim, belki o sabrın bereketi ile, dünya ve âhiret azabından kurtulurum, dedi.

Bunun üzerine kendisine sual soran kimselerin hepsi sustular.

* * *