BİRİNCİ HİKÂYE

Ebû Osman Bin İsmail'den rivayet edilmiştir ki:

Cafer isimli bir aziz kimse, yolculuğu esnasında, bir kafileye katılır. Fakat o kafile ehl-i râfizî imişler.; Onlar ile, Hz. Ebû Bekr ve Hz. Ömer'in (Radıyallahu Anhüm) faziletleri beyanında münakaşa ederlerken, yolları bir meşeliğe tesadüf eder. Meşelikten bir arslan çıkarak o azizi alıp götürür. Aziz o anda Cenabı Hak'ka şöyle iltica eder: «Ya Rabbî! Ben çehariyâr-ı güzîn hazeratını sevdiğim halde, bu arslanı bana musallat ederek, düşmanlarımı güldürmekteki hikmetin nedir?»

Arslan azizi, yavrularına yedirmek için yuvasına götürür. Yavruları ise o kimsenin yanına gelip baktıktan sonra:

— Ey ana, bizi üç gündür aç bırakıp da, nihayet Hz. Ebû Bekr ve Hz. Ömer'i seven kimseyi mi bize yiyecek getirdin? Bizi Hz. Allah'a ve Rasûlüne âsî mi edeceksin?» diyerek, o kimseyi yemekten kaçındılar.

Anaları da bundan huzursuz olup, o kimseyi bıraktı ve başka av için dolaşmaya gitti. O aziz tekrar kafileye yetişti, olan hadiseyi onlara anlattı.

Nihayet kafileden bir çok kimse, bunun üzerine ehl-i sünnet vel'cemaat'tan oldular.

* * *