SEKİZİNCİ HİKÂYE

Yahudinin birisi bir gün müslüman bir zata yalan isnad ederek devesini aldığını söyler. Muhakeme için Hz. Rasûlüllahın huzuruna gelirler. Yahudi, yanında getirdiği şahidleri de konuşturarak, kendisini haklı çıkarır. Böylece şer'i şerife göre müslümanın elinin kesilmesine hüküm verilir.

O müslüman, Cenabı Hak'ka teveccüh ederek: «Ya Rabbî! Sana hiç bir şey gizli değildir, işin hakikatine vakıfsın. Ben mazlumum. Yahudi, bana iftira ediyor. Bu hususta şahid de getirdi. Benim halimi Rasûlüne keşfeyle.» diye tazarruda bulundu. Daha sonra da:

— Ya Rasûlallah! Senin hükmüne razıyım. Lâkin yahudi bana iftira ediyor. Getirmiş olduğu şahidler de yalancıdır. Açık bir sır açık bir mu'cize vardır ki, senin mu'cizelerine nihayet yoktur. Keyfiyeti bir de deveden sual buyurun. O zaman münafıkların yalanları açığa çıkar, dedi.

Bunun üzerine Rasûlü Ekrem (S.A.V.), deveyi getirtip sual ettiği zaman, deve açık bir lisan ile: «Ya Rasûlallah! Bunlar münafık ve yalancıdırlar. Ben müslümanın helâl malıyım. Bunlar, müslümana iftira etmişlerdir.» deyince, Rasûlü Ekrem Efendimiz o müslümana:

— Ey kimse, salih amellerden ne işledin ki, deve senin için konuştu? buyurduklarında, o kimse:

— Ya Rasûlallah! Çok şey bilmem. Ancak her gece yatarken zât-ı risâletinize 10 kere salavat-ı şerife getirmek âdetimdir, der.

Sonra da Hazreti Rasûlü Ekrem:

— Ey kimse, bana salavat-ı şerife getirmekle, dünyada elin kesilmekten ve âhirette de azâb olunmaktan kurtuldun, buyurur.

* * *