BİRİNCİ HİKÂYE

Zamanın Şeyhi Ebû Abdullah Hazretleri ile Şeyh Ahmed Bin Hazî Hazretleri bir gün, sahraya dolaşmaya çıkarak bir yerde otururlar. Ahmed Bin Hazî oturduğu yerden taze bir ot koparır. Fakat bu, Şeyh Ebû Abdullah'ın hoşuna gitmez ve şöyle buyurur:

— Ya Şeyh Ahmed, bu otu koparmakla kendine beş şeyi lâzım aldın.

Birincisi: Kalbini Cenabı Hak'kın tesbihinden gâfil ve boş kıldın.

İkincisi: Allahu Teâlâ Hazretlerinin zikrinden başka şey ile meşgul oldun.

Üçüncüsü: İnsanların önderi olduğundan, çok kimselerin de size bakarak böyle yapmasına sebeb oldunuz.

Dördüncüsü: Bir şeyi Rabbini tesbihten men ettiniz,

Beşincisi: Kıyamette nefsinizi mes'ul olmaklığa lâyık ve lâzım kıldınız, buyurdu.

Bunun üzerine Şeyh Ahmed:

— Ya Şeyh Abdullah, bu diyarda senin gibi vaiz ve nâsih bir kimse daha yoktur, diyerek kusurunu itiraf eder ve pişman olur.

* * *