DÖRDÜNCÜ HİKÂYE

Hz. Davud Aleyhisselâm bir gün Cenabı Hak'ka gecenin evvelinden ta seher vaktine kadar münacât ve tazarrû ederek:

— Ya Rabbî! Yer ve gök ehlini uyut. Sana bir hacet arzedeceğim, diye niyaz eder. Taraf-ı izzetten:

— Ya Davud! Seninle benim aramda olan kelimelere hiç kimse vâkıf olamaz. Hacetini arzeyle, buyurur. Davud Aleyhisselâm da:

— Ya Rabbî! Biliyorum ilmin her şeyi ihata etmiştir. Dilediğin zaman bir kimsenin esrarına kimseyi vâkıf etmezsin. Ve lâkin bu kuluna kalb huzuru hasıl olması için hepsinin uyutulmasını niyaz ediyorum, der.

Bunun üzerine Allahu Teâlâ Hazretleri tarafından:

— Ya Davud! Hepsini uyuttum, muradını arzeyle, buyurulur. Hz. Davud Aleyhisselâm:

— Ya Rabbî, kullarına, kıyamet gününde ne muamele edersin, diye tazarrû edince, taraf-ı izzetten:

— Ya Davud! Komşu hakkı kıyamet gününde kullarıma yeter, buyuruldu. Davud Aleyhisselâm yine:

— Ya Rabbî, o günde ümmetimi rüsvay etme, diye çok tazarrû eder. Bunun üzerine taraf-ı izzetten:

— Ya Davud! Duanı kabul ettim. Fakat izzet ve celâlim hakkı için her bir mazlumun hakkını, hatta boynuzlu koyundan, boynuzsuz koyunun hakkını o günde mutlaka alacağım, diye buyurulur.

* * *