BEŞİNCİ HİKÂYE

Benî İsrail zamanında bir kimse öldüğü zaman, malları ile beraber bir de köşk, iki oğluna kalır. Oğulları köşkün içinde birbirleri ile hayli münakaşa ederlerken, köşkün duvarında bulunan kerpiçlerin birisi, Hz. Allah'ın kudreti ile dile gelir ve:

— Bizim için düşmanlık etmeyin. Zira ben bir padişah idim. 300 yıl dünyada ömür sürdüm ve sonunda öldüm. 130 yıl kabirde yatarak toprak oldum. Sonra beni kerpiç yaptılar. O halde 40 yıl durdum. Kırıldığım zaman da yola bıraktılar. Yol üzerinde de 30 yıl durup yine toprak olunca sonunda beni tekrar kerpiç yaparak bu köşke koydular. 330 yıldan beri de burada durmaktayım. Bu dünya kimseye kalmaz. Aklınız varsa, benden ibret alıp Cenabı Hak'ka ibadet ve tâatta bulunun. Alçak dünyaya itibar ve iltifattan ve bekasız bir mülk için düşmanlıktan sakının, diye nasihatta bulunur.

Bu onlara çok te'sir etmiş, mütenebbih olmuşlar ve birbirleriyle uğraşmaktan vaz geçmişler.

İşte akıllı ve âlim olanlar, dünyaya gelmekteki gayelerinin sadece Cenabı Hak'kı bilip O'na ibadet etmek olduğunu anlayarak, marifetullah, muhabbetullah ve Hak Teâlâ'ya ibadet yolunda gayret gösterirler.

* * *