ALTINCI HİKÂYE

Fudaly Bin tyaz Hazretleri ilk zamanlarında eşkıyanın reîsi idi. Kendisi mağarada oturur ve ekseriya Kur'an-ı Kerim okurdu. Arkadaşları da yollarda bekler ve gelip geçenleri soyarlardı.

Yine bir gün, bir kafileyi soyarlar ve mallarını mağaraya getirip bölüşmeye başlarlar. Eşyaların içinden, içi altun dolu ve üstünde «Aye-tü'l-Kürsî» yazılı bir kese çıkar. Fudaly, derhal o kesenin sahibinin bulunmasını emreder. Maiyyetinde bulunanları da hemen bulup getirirler. Fudaly keseyi sahibine geri verir. Arkadaşları:

— Ya Fudayl, asıl maksat olan bu keseyi, niçin geri sahibine verdiniz?

— Geri verdim. Çünki o kesenin sahibi, Kur'an-ı Azîmüşşandan Âyetü'l-Kürsî'nin husûsi faziletini, duymuş ve itikad ederek, kesesinin üzerine yazmış. Eğer tekrar eline geçmezse, itikadına bozukluk gelir. Vebali bana ait olur. Bir kimsenin Kur'an-ı Azîme olan itikadına bozukluk getirmektense, eşkıyalık daha ehvendir. Zira, eşkıyalıktan tevbe ile kurtulup, mağfiret bulunabilir. Lâkin bir kimsenin itikadına bozukluk getiren kimsenin sonu pek iyi gelmez, der.

Bu cevap karşısında diğer eşkıya da susarlar.

Yine bir gün, bir kaafile basarlar. Kaafileden bir zat, Kur'an-ı Azimden «Elem ye'nillezîne âmenû İlh.» âyet-i kerimesini okur, Fudaly bunu işitince kendisine inayet yetişerek, kalbine te'sir eder. Ondan sonra cefa elbiselerini çıkarıp sefa elbiselerini giyer ve ihlas ile bütün günahları örten Hak Celle ve Âlâ Hazretlerine tevbe eder. Zamanla evliyanın büyükleri arasına girer. Bunun da «Tebsıratü'l-Evlîya» isimli kitabta pek çok menkıbesi vardır. (K.S.)

* * *