DÖRDÜNCÜ HİKÂYE

Ezvac-ı Mutahharat'tan Ümmü Habîbe (R.A.) validemiz Ebû Süfyan'ın kızı idi. Pederleri önceden henüz müslüman olmamıştı ve Mekke-i Mükerreme'de oturuyordu. Rasûlüllah Efendimiz Hazretleri de Medine-ı Münevvere'ye hicret ettiği için, aradan 10 yıl geçmişti ki, Ebû Süfyan kızını görmemişti. Bir gün görmek üzere, Medine-i Münevvere'ye gider ve hücre-i saadete girer. Kızının Hazreti Rasûlüllah için döşemiş olduğu yere oturmak ister. Kızı:

— Ya baba, o yer Rasûlü Ekrem Hazretlerinindir, diğer yere oturunuz, der. Ebû Süfyan:

— Ey kızım, bizim evimizdeki döşemeleri bilmez misin?

— Bilirim, fakat bu ona kıyas olmaz, zira makam-ı Rasûlüllahtır. O'na olan hürmet senin zannettiğin gibi değildir, deyince Ebû Süfyan darılarak çıkar gider.

Rasûlü Ekrem Efendimiz Hazretlerinin yüksek âdeti îdi ki, yatsı namazını kılmadan hâne-i saadete gelmez idi. Namazdan sonra hânelerine teşrif ettikleri zaman Ümmü Habîbe, hadiseyi ifade eder. Rasûl-ü Ekrem Efendimiz Hazretleri sabah namazına teşrif ettikleri zaman «Yakında Allahu Teâlâ Hazretleri sizinle ve sizden, aralarında adav edenlere, iman müyesser edip, muhabbet üzere kılar.» mealindeki âyet-i kerîme nazil olur.

Bunun üzerine Rasûlüllah (S.A.V.) Hazretleri:

— Gidin Ümmü Habîbe'ye selâm ve müjde verin. Nübüvvet mertebesinin kadrini bilip, tazım ve tekrîm ettiği için, Cenabı Hak babasına iman ve ma'rifet ile ihsan eyledi, buyurdular.

Aradan çok geçmeden, Ebû Süfyan ve O'na tabî olanlar hep birlikte iman ile müşerref oldular.

* * *