ONUNCU HİKÂYE

Nakledilir ki: Bir gün Rasûlüllah (S.A.V.) Hazretlerine bir ârâbî gelerek:

— Ya Rasûlallah! Ben bir günah işledim. Şer'i şerife göre bana had lâzım geldi. Cezamı dünyada verin, zira âhiret azabına tahammül edemem, der.

O esnada öğle namazı vakti olduğu için, Hz. Bilâl (R.A.) ezan okuyordu. Namazı kıldıktan sonra Hz. Rasûlü Ekrem mübarek sırtlarını mihraba dönüp eshâb-ı kirama sohbet etmeye oturdu. O ârâbî, ayağa kalkarak meselesini, yine ifade etti. Hz. Rasûlü Ekrem (S.A.V.):

— Ya kişi, bu namazı bizim ile kıldın mı? diye sordu. O da: «Evet Ya Rasûlallah» dedi. «Öyle ise Hak Sübhanehu ve Teâlâ Hazretleri, senin günahını efvetti ve tevbeni kabul etti,» buyurdular. Eshâb-ı Kiram:

— Ya Rasûlallah! Namaz ile günah afvolur mu? diye sual ettiler. Hz. Fahri Âlem Efendimiz de: «Beş vakit namaz günahları yıkayıp temizler» buyurdular. Ve yine «Ey eshabım! Sizlerden birinizin evinin önünden, bir ırmak aksa ve günde beş defa o ırmakta yıkansa, gövdesinde kir kalır mı?» buyurdular. Eshâb: «Hayır ya Rasûlallah!» dediler, öyle ise bir kul, beş vakit namazı kılmak ile, günde beş kerre Hak'kın deryasına girer. On'da nasıl günah kalır? diye buyurdular.

Böyle olunca mü'minlere lâyık vacip olan bir vakit namazı kazaya bırakmayıp, vaktinde edasına gayret etmektir. Ümid edilir ki, kıyamet gününde o namazlar derdine derman olup, şefâat-ı rasûlüllah'a nail olur.

* * *