YEDİNCİ HİKÂYE

Yahya Bin Cafer isminde bir Bey, çok güzel yazı yazmaya kaadir olduğu için, Şam'da gayet güzel kalam ucu yapan bir kimseyi haber alır. Hemen adamlarını göndermek sureti ile o kimseyi yanına getirtir. Ve bir iki tane kalem yaptırır. Kalemler çok hoşuna gidip onlar ile son derece güzel yazılar yazar. O kimseye ziyade ihsanda bulunarak, kalemleri de hazinesinde muhafaza eder. O zat memleketine gittiği zaman, bazı düşünceleri kendisini meşgul edip, tekrar o beyin yanına döner. Bey'den o kalemleri geri ister. Bey de vermesi üzerine, hemen kalemleri kırar. Bey:

— Ey kimse, verdiğim ihsanı az buldun da onun için mi kırdın?

— Hayır efendim, Rasûlüllah (S.A.V.) Efendimiz Hazretleri bir hadis-i şeriflerinde «Kıyamet gününde arştan bir münadî: Hani şol zalimler ve onlara yardım edenler, diye nida eder.» buyurmaktadır. Belki bu kalemle siz, zulme ait bir şeyler yazarsınız da ben de zalime yardımcı olmuş olurum korkusu ile bu işe cesaret ettim. Beni afvedin, diye cevap verir.

* * *