BİRİNCİ HİKÂYE

Râbia-i Adeviyye Hazretleri bir gün muhabbetullahın fazlalaşması ile sahraya çıktığı zaman bir kimse ile karşılaşır. O kimse Râbia'ya tama ile bakmaya başlayınca, Râbia:

— Ey kişi, niçin nâmahreme öyle bakarsın?

— Ey kadın senin muhabbetin canıma te'sir etti ve âşık oldum Onun için bakıyorum.

— Ey kişi, benim bir kız kardeşim vardır ve arkamdan geliyor. O daha güzeldir.

O kimse de kardeşini göreyim diye arkasına dönünce, Râbia, o kimsenin yüzüne ansızın bir tokat indirerek:

— Be hey yalancı herif. Sana muhabbet davası etmek ne kadar uzak. Seni görünce arif zannettim. Yanıma geldin âşık zannettim. Şimdi ise tecrübe ettim ve gördüm ki, ne âşık ve ne de arifsin. Aynı zamanda da muhabbet davasında yalancısın. Eğer muhabbet davasında sadık olsaydın, benden başkasına iltifat etmezdin, der ve muhabbete dâir iki beyit okur.

Hakikaten delilsiz muhabbet edenlerin davaları bâtıldır.

* * *