BİRİNCİ HİKÂYE

Şeyh Ebû Nasr Semerkandî'den rivayet edilmiştir.

Mâlik Bin Dinar Hazretleri Basra'da gezerken, bir bakkal dükkânında taze incir görür ve gönlü arzu eder. Fakat yanında dünyalık hiç bir şey olmadığı için, mübarek ayaklarından nalinlerini çıkarır ve bakkala onun karşılığında incir vermesini teklif eder. Bakkal ise nallarını alıp bakar ve bu hiç bir şey etmez diyerek kabul etmez. Mâlik Bin Dinar Hazretleri de yürüyüp gider. Orada bulunanlar ise bakkala «Sen ne yaptın, bu zat Mâlik Bin Dinar'dır.» deyince, bakkal pişman olur ve bir tabak inciri arkasından gönderir. Fakat bu defa da O kabul etmez. Bakkal tekrar bir kölesinin başına bir tabla dolusu incir koyar ve «Eğer bu inciri kabul ettirebilirsen seni âzad edeceğim.» diye vâdeder. Köle de azad olmak arzusu ile hemen arkasından yetişir ve çok yalvararak, kabul etmesini ister. Fakat yine kabul etmez. Köle «Benim âzad olmaklığıma merhamet ederek kabul buyurun.» deyince Mâlik Bin Dinar Hazretleri:

— Ey köle! Bu hususta sana âzad olmak varsa, bana da azab olmak var. Zira yemin ettim. Ömrümün sonuna kadar incir yemeyeceğim. Bu, yeminimi dünyalık için bozamam, diye cevap verir.

* * *