ALTINCI HİKÂYE

Ebû Nasr Semarkandî Hazretleri bir medreseye gider ve görür ki, ehl-i medrese iki kısma ayrılmış. Bir kısmı ilim tahsili ile, diğer kısmı da ibadet ile meşgul olurlar. Medresenin kapıcısına «Bunların yemekleri nereden gelir.» diye sorar. Kapıcı hiç seslenmez. Fakat O İsrar edince, kapıcı biraz huzursuz olur ve «Senin dişlerinin dibinden gelir.» diye cevap verir.

Ebû Nasr Hazretleri -Medreseden dönüp geldiği zaman dişlerine öyle bir ağrı gelmiş ki, durup oturması ve tahammülü çok güç olur. Hemen şehir halkından sual eder ve şifasını aramaya başlar. Onlar derler ki:

— Biz böyle bir ağrı ve hastalık olunca, yiyecek ve içecek bazı şeyler alarak filan mahaldeki medreseye götürürüz. Ehl-i madresenin duası ile de şifayâb oluruz.

Ebû Nasr hemen anlarki o medrese, kapıcısı ile münakaşa ettiği yerdeki medresedir. Çok güzel bir koç ve hayli de ekmek alarak doğruca medreseye götürür. Fakat kapıcı önce kabul etmek istemez. Aralarında epeyce bir konuşma geçer. Sonunda Ebû Nasr Hazretleri «İşbu getirdiğim şeyler, benim dişlerimin dibinden ve dişim içindir.» der. Bunun üzerine kapıcı kabul eder. Ehl-i medrese toplanıp dua ettikleri zaman o anda Cenabı Hak'kın izni ile dişlerinin ağrısı kesiliverir.

* * *