YEDİNCİ HİKÂYE

Eshâb-ı Kirâm'dan İmam Haris (R.A.) vefat edeceği zaman, Fahri Kâinat Efendimiz Hazretleri, eshâbı ile beraber O'nu görmeye giderler ve ruhunu teslim edeceği zaman da kelime-i şehadet telkin buyururlar. Fakat o söyleyemez ve susar. Efendimiz Hazretleri:

— Ya Haris! Niçin kelime-i şehadet getirmezsin ?

— Ya Rasûlallah, önümden ateşten bir dağ vardır ki, onu söylımeme mani oluyor.

— Ya Haris! Kelime-i şehadetten seni men eden hangi şeyi işledin?

— Ya Rasûlallah, Valideme söylemeden bir şey ile meşgul olmuştum. O beni men ediyor.

Fahri Kâinat Efendimiz, validesini çağırtır ve oğluna hakkını helâl etmesini, yoksa cehenneme gideceğini haber verir. Fakat kadın râzı olmadığını söyler.

Bunun üzerine Efendimiz Hazretleri eshabı ile beraber, O'nun kelime-i şehadeti söyleyebilmesi için Cenabı Hak'ka dua etmek isteyince, hemen Hz. Cebrail gelir ve:

— Ya Rasûlallah! Cenabı Hak selâm etti. Hâris'in validesi râzı olmadıkça ben de razı değilim, buyurdu.

Fahri Kâinat Efendimiz tekrar annesine döndü ve afvetmesini arzu etti. O da kabul ederek hakkını helâl etti. Hz. Haris, o anda kelime-i şehadet getirerek ruhunu teslim etti.

* * *