EŞŞEK ADAM

Hoca Merhum birgün pazardan bir eşek almış eve geliyordu. Hoca'nın dalgın dalgın eşeği çekip gitmekte olduğunu gören iki kafadardan biri sezdirmeden Hoca'nın arkasındaki eşeğin başından yuları çıkarıp kendi kafasına geçirdi. Öbürü ise eşeği alıp gitti. Hoca Merhum hadiseden habersiz yoluna devam ediyor, ve arkasından eşeğin geldiğini sanıyordu.

Hanımı Hoca'nın adamın birini çekip geldiğini görüp:

— Hoca bu hal nedir? Eşek bulamadın mı da bu adamı getirdin? Diye sorunca Hoca bir de baktı ki hakikaten arkasında eşek yerine adam var. Bir anda şaşalayan ve gözleri faltaşı gibi açılan Hoca hayretle adamın yüzüne bakarak:

— Sen nesin, yahu eşek değil misin? Diye sorar. Adam, hazin hazin gözlerini yumup şöyle bir kendini toparladıktan sonra der ki:

— Efendim hiç sorma! Ben aslında eşek değil bir insanım. Fakat benim bir anam var. Ona bir kötülük etmiştim de, bana «Eşşek olasın» demişti. İşte o anda eşşek oldum, sen de pazardan beni aldın. Sizin yüzünüz suyu hürmetine şimdi eski halime döndüğüm için size minnet ve şükran borçluyum. Hoca Merhum, adamın kulağına eğilerek «bir daha öyle fena işler işleme! Annene itaat et» gibi türlü nasihatlerde bulunur ve adamı salıverir.

Hoca merhum, bir süre sonra pazara yeni eşek almaya gider. Bir de bakar ki, bir kaç saat önce adama dönen eşeği orada. Hemen onun yanına gider ve kulağına:

— Seni uslanmaz adam, yine ne yaptın da ananın bedduasını aldın?, der.

* * *