İLK HALÎFE SEÇİMİ

Hazreti Âişe radıyallahu anhâ anlatıyor:

Allah'ın Resulü, Hazreti Ebû Bekir Medine'nin Sunh köyünde iken öteki âlemi şereflendirmişti. Hazreti Ömer, bu haber üzerine kalktı ve:

— Allah'a yemin ederim ki, Peygamber aleyhisselâm ölmemiştir. Vallahi bundan başkası kafama yatmaz. Allah onu muhakkak diriltecek ve o da, öldüğünü söyleyenlerin el ve ayaklarını kesecektir, dedi.

Bu sırada Hazreti Ebû Bekir geldi. Peygamber aleyhisselâmm yüzünü açıp alnından öptü ve:

— Anam, babam sana feda olsun, sağlığında da güzeldin, ölümünde de! Ruhunu kudretinde tutan Zâta yemin ederim ki, Allah sana asla iki ölüm taddırmayacak, dedi. Sonra dışarı çıktı ve Hazreti Ömer'e hitaben:

— Sakin ol, ey yemin eden kişi! dedi.

Hazreti Ömer de oturdu. Hazreti Ebû Bekir konuşmaya başladı. Allahü Teâlâ'ya hamd ve sena ettikten sonra dedi ki:

— Dikkat edin! Kim Muhammed'e tapıyordu ise, bilsin ki Muhammed ölmüştür. Kim Allah'a kulluk ve ibadet ediyorsa, Allah diridir, ölümsüzdür. Allahü Teâlâ «Sen öleceksin, siz de öleceksiniz» buyurmuştur. Yine Allah «Muhammed Peygamberden başka bir şey değildir. Ondan önce de Peygamberler gelmiştir. Eğer o Peygamber ölse, veya öldürülmüş olsaydı geri mi dönecektiniz? Kim geri dönerse Allah'a asla bir zarar getirmeyecektir. Allah şükredenlerin ecirlerini yakında vereçektir» buyurmaktadır.

Bu konuşmanın uyandırdığı tesirle insanlar coşup ağladılar. Ensar da bir taraftan Sâide oğullarının sofasında Saad bin Ubâde'nin etrafında toplandılar ve:

— Bir Emir bizden, bir Emir sizden, diye teklifte bulundular.

Bunun üzerine Hazreti Ebû Bekir, Hazreti Ömer ve Hazreti Ebû Ubeyde bin el Cerrah hep beraber Ensar'ın toplandığı Sâide Oğullarının sofasına gittiler. Hz. Saad b. Ubâde konuşmaya başladıysa da, Hazreti Ömer kendisini susturdu.

Hazreti Ömer şöyle diyordu:

— Allah'a yemin ederim ki, niyyetim şundan ibarettir. Beni şaşırtan bir konuşma hazırlamıştım. Ancak bu konuşmanın Hazreti Ebû Bekir'e ulaşmasından endişe ediyordum.

Sonra Hazreti Ebû Bekir konuşmaya başladı ve insanların hepsinden daha beliğ bir şekilde onlara hitabetti. Konuşması arasında:

— Bizler Emir, sizler de vezirlersiniz, dedi. Bunun üzerine Hubâb bin Munzir:

— Hayır, Allah'a yemin ederim ki olmaz, sizden bir Emir, bizden de bir Emir olacaktır, dedi.

Ebû Bekir radıyallahu anh ise:

— Asla! Emir ancak biziz, siz yalnız vezirsiniz. Çünkü Kureyş'liler memleketleri olan Mekke itibariyle sahabilerin en faziletlileri, güzel ahlâkları bakımından da ,en üstünleridir. Bunun için ya Ömer veya Ebû Ubeyde'ye bî'at ediniz, dedi.

Fakat Hazreti Ömer:

— Hayır, belki sana bî'at edeceğiz. Sen efendimizsin, hayırlımız ve aramızda Allah'ın Resulünün sevgilisisin, dedi ve Hazreti Ebû Bekir'in derhal elini alıp bîat etti. Diğer insanlar da bîat ettiler.

Bu sırada insanlardan biri:

— Saad bin Ubâde'yi öldürdünüz! dedi. Hazreti Ömer de:

— Onu Allah öldürdü, diye karşılıkta bulundu.


(Buharî)
* * *